Vragen en de antwoorden interview Marian augustus 2024 Buitendag Dronten
Lieve mensen van de VGF,
Allereerst heel veel dank voor de kaartjes en de bloemen. Hartverwarmend en opbeurend!
Wat was ik graag bij de Buitendag geweest, maar helaas. Een val op de fiets en een brace voor mijn gebroken sleutelbeen die een beetje met de Franse slag was aangebracht, maakten dat een operatie noodzakelijk was, waar ik gelukkig inmiddels aardig van hersteld ben. We zullen elkaar vast snel weer ontmoeten bij de mooie inspirerende activiteiten of vieringen.
De vragen die Corine wilde stellen tijdens de Buitendag heb ik per mail beantwoord en zijn door Yvon voorgelezen. Hierbij een verkorte versie.
Wat dacht je toen je over de VGF hoorde en las?
Wat bijzonder! Verwondering. Nieuwsgierigheid. Dat jullie er zijn, en zo dichtbij!
Het geeft een blij gevoel om mensen te ontmoeten die op eenzelfde wijze praten en denken over het leven als ik. Ik was niet op zoek maar het voelt toch alsof ik jullie heb gevonden. En dat geeft naast het gevoel van bijzonderheid en verwondering, ook een gevoel van dankbaarheid.
Kan je iets vertellen over jouw achtergrond?
In een katholiek fruittelersgezin in de gereformeerde Lopikerwaard stond mijn wieg. Na een opleiding tot creatief therapeut, met een tussenjaar bij de antroposofen in Noorwegen, studeerde ik pedagogiek en belandde ik in de wereld van programmamanagement en beleid. Dat gaf veel uitdaging, inspiratie en voldoening, tot een paar jaar geleden. Een aantal ingrijpende gebeurtenissen deed mij beseffen dat iets in mij was veranderd. Mijn hart ging niet meer uit naar de grote abstracte lijnen, maar naar het menselijk contact. Van geloof in maakbaarheid naar geloof in samen dragen.
Om hier meer verdieping in te vinden volgde een studie religiewetenschappen aan de Radboud Universiteit. Mijn wereld werd groter en ruimer; alles wat achter ons ligt kreeg betekenis; het onnoembare kreeg woorden. Ik viel van mijn (kinderlijk) geloof zonder dat ik wist dat ik nog geloofde en ik vond een nieuw ‘geloof’, een geloof in een leven waarin het goddelijke is te ervaren. Zo dichtbij en nabij dat, voordat je het weet, je er alweer aan voorbij bent gegaan.
Wil je ons iets vertellen over de werkzaamheden die je naast de VGF uitvoert?
Dinsdag en donderdag werk ik als geestelijk verzorger in De Poort, een verpleeghuis in hartje Jordaan. Daar praat ik met bewoners over het leven en de dood, over krachtbronnen, over hoe weer heelheid te ervaren als het leven ineens in duizend stukken uiteen is gevallen. Het levensverhaal neemt daarbij een belangrijke plek in. De metafoor van de levensboom is voor veel mensen inspirerend. Wat zijn de vruchten van je leven? Wat of wie draagt je? Waar ben je geworteld? Wat is je bron, wat voed je? Welke vruchten staan nog te rijpen, wat wil je nog ontwikkelen?
Niet altijd staat het gesprek centraal, soms past het beter om te bidden, te mediteren of iets creatiefs te doen. Individueel, in groepsgesprekken of tijdens vieringen. Ook houden we moreel beraad over dilemma’s in de zorg. Dat zijn bijeenkomsten met verpleegkundigen, artsen, psychologen enz.
Naast het verpleeghuis werk ik in het Centrum voor Levensvragen Flevoland en ga ik voor bij vieringen in verpleeghuizen.
Het centrale thema op deze verschillende werkplekken is eigenlijk altijd terug te voeren op de confrontatie met het leven dat met je in gesprek gaat en je voor vragen stelt.
Hoe zie jij jouw bijdrage aan de VGF?
Die vraag stel ik ook graag aan u. Wat kan ik voor u betekenen?
Ik ben beschikbaar voor gesprekken over het leven, over wat het leven de moeite waard maakt en hoe kracht, troost en steun te ervaren in moeilijke tijden. Daarbij maak ik graag gebruik van oude verhalen, gedichten, muziek, kunst en metaforen. Dat wat raakt houdt ons gaande, en dat kan van alles zijn. Ik geloof niet in maakbaarheid en in “als je maar goed genoeg je best doet, dan komt het goed.” Ik geloof in werkelijk contact, in samen het leven vieren en samen dragen wat voor één mens te veel is om te dragen. Daarin hoop ik u te ontmoeten.