Terugblik Preek van de Leek Zeewolde

Zondag 22 november zijn Joris van Casteren en zijn vriendin Sara Gabalawi aanwezig in Open Haven voor de Preek van de Leek in Zeewolde. Voorganger Anja van de Poppe heeft deze middag met Joris voorbereid en leidt het geheel in. Joris vertelt vandaag over zijn werk bij “De Eenzame Uitvaart” en Sara speelt op de cello.

Joris start zijn Preek van de Leek met het verhaal over Meneer van W., een onbekende overledene. Het is een nauwkeurig beschreven verhaal n.a.v. materiaal dat in zijn huis is gevonden. Deze verhalen, die Joris maakt, worden in de Volkrant gepubliceerd. Meneer van W. had veel zaken minutieus beschreven. Joris maakte daarvan een persoonlijk verhaal. Joris doet altijd eerst onderzoek en  verplaatst zich in de persoon, hij gaat op zoek naar wie de persoon was, hij stelt het verhaal samen uit verhalen, bezittingen, muziek en andere mogelijke aanwijzingen.

Joris vertelt verder over zijn jeugd in Lelystad. Hoe hij is opgegroeid en hoe hij vooral eenzaamheid ervaren heeft tussen de opgroeiende jeugd van de tijd, die hij daar doorbracht toen hij jong was. Hij voelde zich bijzonder, een uitzondering, tussen de andere jongeren van Lelystad. Hij was geïnteresseerd in het geschreven woord en ging als afleiding vooral poëzie lezen. Dát was ook héél bijzonder in vergelijking met zijn leeftijdgenoten en daardoor voelde hij nog meer eenzaamheid. Dit was opvallend. Én Joris was ook nogal geïnteresseerd in de dood. Dood en Eenzaamheid.

Toen ik in 2018 een periode in Brussel doorbracht voor studie en o.a. werkte aan het boek “Moeders Lichaam”, vertelt hij, voelde ik mij op een gegeven moment ook vreselijk eenzaam. Het boek gaat over Jaap, die zijn moeder na haar dood 3 jaar in zijn huis bewaart. Joris probeert in het boek door de ogen van Jaap te kijken, de eenzaamheid te ervaren. Die eenzaamheid overvleugelde Joris zelf ook, toen hij vastliep met het verhaal. In die tijd ontmoet hij Sara, zijn vriendin met wie hij samen hier is vandaag.

Joris vertelt verder over zijn jeugd in Lelystad. Hoe hij is opgegroeid en hoe hij vooral eenzaamheid ervaren heeft tussen de opgroeiende jeugd van de tijd, die hij daar doorbracht toen hij jong was. Hij voelde zich bijzonder, een uitzondering, tussen de andere jongeren van Lelystad. Hij was geïnteresseerd in het geschreven woord en ging als afleiding vooral poëzie lezen. Dát was ook héél bijzonder in vergelijking met zijn leeftijdgenoten en daardoor voelde hij nog meer eenzaamheid. Dit was opvallend. Én Joris was ook nogal geïnteresseerd in de dood. Dood en Eenzaamheid.

Toen ik in 2018 een periode in Brussel doorbracht voor studie en o.a. werkte aan het boek “Moeders Lichaam”, vertelt hij, voelde ik mij op een gegeven moment ook vreselijk eenzaam. Het boek gaat over Jaap, die zijn moeder na haar dood 3 jaar in zijn huis bewaart. Joris probeert in het boek door de ogen van Jaap te kijken, de eenzaamheid te ervaren. Die eenzaamheid overvleugelde Joris zelf ook, toen hij vastliep met het verhaal. In die tijd ontmoet hij Sara, zijn vriendin met wie hij samen hier is vandaag.