Voedsel voor het hart: proza en poëzie

Hier geven wij voorbeelden van proza en poëzie als voeding voor “het menselijk hart”.

Een vrijzinnig gebed uitgesproken tijdens een viering

Een persoonlijk onze vader

Daarboven in de hemel daar woon je niet meer God

Je wil is geen wet meer en je rijk is nog niet gekomen

Maar je woont nu in mij en daar zul je altijd blijven

Je rijk is nog niet uit en al is je wil geen wet meer je leeft voort in mij

Ik dank je voor alles wat je me geeft en voor alles wat je me vergeeft

nu al zoveel jaren waarin je mijn verlangens af en toe vervult

Blijf in mij wonen zodat ik kan blijven zoeken naar de bron die jij bent

naar het leven dat jij voor ogen hebt nu en alle dagen die voor mij nog komen

(Johan de Wit)

Vrijzinnige gedachten uitgesproken tijdens een viering

Als je je vastklampt aan wat gisteren gewoon was

Als je zweert bij uitgesleten paden

dan doe je jezelf te kort

want je beneemt jezelf de mogelijkheid tot groei

Als je bang bent om niet goed genoeg te zijn

als je je in alles steeds weer aanpast

dan doe je jezelf tekort

want je durft geen nee meer te zeggen

Als je niet kunt aanvaarden wie je bent

als je voortdurend op zoek bent naar een compliment

dan doe je jezelf tekort

want je maakt jezelf onvrij

Als je bent vergeten hoe je was als kind

als je in alles wat je doet de noodzaak en het nut zoekt

dan doe je jezelf tekort

want je vergeet te leven

Als je niet begrijpt dat alles om de liefde draait

als je denkt dat het leven alleen maar strijd is

dan doe je jezelf tekort

want liefde is het antwoord, ook op de onuitgesproken vragen

Liefde is de zachte kracht die altijd wint op ‘t eind

liefde geeft de zin van je bestaan

zonder je ooit tekort te doen

want de liefde is zichzelf genoeg, altijd.

(Johan de Wit)