WEEK 15: DROMEN
Week 15: Dromen
door Jacques Timmers
Het wordt steeds waarschijnlijker dat we als leden en vrienden van de VGF niet eerder bij elkaar
kunnen komen dan op de Buitendag, op 30 augustus, nog wel in dit jaar. In Lelystad. Het
afdelingsbestuur heeft een mooie locatie gevonden. Waardoor het echt een “Buitendag” kan
worden.
Het is alsof ik nog een klein kind ben dat al weken naar zijn verjaardag toeleeft, ervan begint te
dromen hoe mooi dat allemaal zal zijn. Met alle familie en vriendjes, cadeautjes, met drank en snoep
en taart. Nachten niet kunnen slapen van de spanning. En ik hoor om me heen vergelijkbare
geluiden: konden we elkaar eindelijk maar weer eens zien en spreken en ervaren hoe het met een
ieder gaat.
In mijn dromen heb ik al een paar keer gezien hoe die Buitendag er uit zal zien.
Boukje zegt die ochtend: “Kom, we gaan lekker vroeg, want ik moet wat spullen uitladen, ik wil dicht
bij de ingang staan met de auto”. GEEN PARKEERPLAATS MEER TE VINDEN. OM HALF TIEN!! In allerijl
zijn vier verkeersregelaars opgetrommeld om het vrijzinnige verkeer nog enigszins in goede banen te
leiden. Het is dringen bij de ingang. Gelukkig geldt de 1,5 meter regel niet meer! Mensen vliegen
elkaar om de hals, maanden van onthouding worden eruit geknuffeld. Dat mag allemaal weer,
gelukkig maar. We voelen ons net koeien, in het voorjaar voor het eerst in de wei.
Veel leden en vrienden praten bij. De bijeenkomst begint bijna een half uur te laat, men laat elkaar
niet los. Met grote moeite weet voorzitter Wim de Lange van afdeling Lelystad, de gastheer van
vandaag, de gemoederen te bedaren. “Kom op jongens, nu even genoeg”. Na nog twee vrolijke
uitroepen “ORDER, ORDER” krijgt hij de Flevolandse vrijzinnigen stil voor zijn ontroerend welkom.
Geëmotioneerd kijkt hij terug op de afgelopen maanden, waarin het coronavirus rond tierde. We
voelden ons opgesloten, alleen, zelfs eenzaam en soms een beetje bang. Maar dan was daar altijd
weer elke week een teken van leven, een herderlijk schrijven van onze voorganger of algemeen
voorzitter. “Maar ja”, zo zegt Wim, “dat kon niet tippen aan de echte ontmoetingen, zoals we die
vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer mogen ervaren”. Menigeen pinkt een traantje weg,
geeft elkaar een knipoog of, uit gewoonte, een elleboogstoot. “Dat moest nu verboden worden”
bromt Wim. Dan geeft hij het woord aan Anja van de Poppe.
Net op datzelfde moment maakt zich een lichte paniek meester van de rest van het ijverige
afdelingsbestuur. Sigita heeft het aantal aanwezigen geteld: 109. Opgegeven hebben zich 71
deelnemers. “Typisch weer VGF, niet opgeven, wel komen”, moppert zij. Eigenlijk zijn we met teveel
mensen, allemaal verklaarbaar, maar toch. Daarom was het ook zo onverwacht druk bij de ingang en
moesten sommigen blijven staan tijdens het welkom van Wim. Gelukkig kan er nog snel extra drank
en eten worden ingeslagen door de locatie-eigenaar, maar dat was weer kantje boord.
Anja houdt een gloedvol betoog over wat ons als samenleving en geloofsgemeenschap de afgelopen
maanden is overkomen. En wat voor lessen we daaruit kunnen trekken. Het geloof, of spiritualiteit,
kunnen in zo’n situatie veel vertroosting en houvast bieden. En hadden we elkaar. Meer verklap ik
niet uit respect voor Anja. Maar aan het einde van haar met muziek en beelden gelardeerde betoog,
wat we ademloos volgen, ontvangt zij een lang en warm applaus: eindelijk hebben we Anja weer life
mee kunnen maken, zoals we gewend waren. Terug naar vroeger, zoals het was. Of?
Traditioneel is het einde van de ochtend ingeruimd voor een aantal werkgroepen met diverse
activiteiten, ook dit keer. Maar voor liederen zingen, Bijbelteksten raden, voor de vuist weg preken
en dat soort zaken is nu weinig belangstelling. Men wandelt in groepjes over het zonnige terrein,
praat bij en is gelukkig er weer bij te kunnen zijn. Spontaan klinkt ergens in het struweel gezang,
waarop een ander groepje vrolijk begint te dansen.
En men verlangt naar de lunch, er blijkt alsnog genoeg voor iedereen te zijn. Attent heeft het
afdelingsbestuur gezorgd voor wat flessen prosecco om het weerzien op prettige wijze te vieren.
Daar leren we de echte VGF-ers kennen, nu is er weer te weinig van deze begerenswaardige
alcoholische versnapering. Menigeen kijkt, zo blijkt ook later, te diep in het glaasje. Zoiets is nog
nooit vertoond, althans niet in een bijeenkomst van de VGF. Geruchten over drankgebruik door VGF-
leden bij andere gelegenheden worden lachend de kop ingedrukt.
En dan moet, ter dekking van de kosten, de veiling nog komen. Die is al lang vantevoren
aangekondigd, er is dus tijd genoeg geweest om allerlei prullaria, kostbaarheden en diensten te
verzamelen, op te knappen en aan te bieden.
Het kost de veilingmeester de grootste moeite om de aanwezigen (iedereen is gebleven) na de lunch
stil te krijgen. Hij herhaalt de truc van Wim: “ORDER, ORDER”. Dat helpt enigszins, al blijft het een
jolige bende (naderhand wordt gefluisterd dat hij zelf ook nogal, nou ja, je begrijpt het wel….).
Gelfske heeft een luide bel meegenomen, die vermoedde al wat er te gebeuren stond.
Het blijkt nu een slimme zet te zijn geweest om prosecco te schenken. Menigeen is gul, strijdlustig en
gespitst om het een en ander te bemachtigen. Diverse overheerlijke drie- en viergangendiners zijn in
de aanbieding, de bieders buitelen over elkaar heen. Penningmeester Johan Holtmaat kan het
nauwelijks bijhouden. Tuinen worden voor honderden euro’s opgeknapt, auto’s gewassen. Oerlelijke
schilderijen, die op eerdere veilingen onverkocht bleven, krijgen nu letterlijk een schoonheidsprijs.
De veilingmeester is aan het eind zijn stem kwijt en kan dan ook nauwelijks bekend maken wat de
opbrengst van de veiling is. Johan biedt uitkomst. Maar ook dit geweldige bedrag houd ik nog voor
me, dit moet ook een verrassing blijven.
En zo eindigt een gedenkwaardige Buitendag, de start van een nieuw kerkelijk seizoen 2020 - 2021.
Men kijkt uit naar de Algemene Ledenvergadering in november om elkaar weer massaal te kunnen
zien. Opnieuw over de grenzen van de afdelingen heen.
Droom of echt, wie zal het zeggen? En tot dat moment: hou vol, respecteer 1,5 m, volg het RIVM.
